Wycieczki do Angoli
Luanda i afrykańskie plemiona - wycieczka
Zapraszamy na Nasze wycieczki do Angoli! Wyrusz z nami w niezwykłą wyprawę po Angoli, całkowicie dzikiej części Afryki. Trasa wyprawy wiedzie przez rejony, w których czas zatrzymał się w miejscu, dokąd nie docierają turyści, rejony, które po dziś dzień zamieszkują liczne plemiona etniczne, kultywujące od pokoleń swoje tradycje. W Lubango, które stanowi wrota do interioru, pozostawimy nowoczesny świat, udając się do krainy ludu Mucubal.
Tylko nieliczni słyszeli o tej niezwykłej grupie etnicznej. Spotkanie z nimi pozwala poznać ich fascynujące tradycje – w tym ostrzenie zębów i niesamowite okrycia głowy. Odwiedzimy również niemal nieznane grupy etniczne, które praktykują zbieractwo i łowiectwo – Mutua, barwnych Macuwana, których fryzur nie da się opisać – trzeba je zobaczyć… Spotkamy plemię Himba, które stanowią ikonę Południowej Afryki. Odwiedzać będziemy wyizolowane osady i społeczności, próbując zrozumieć ich zwyczaje i antyczne rytuały. Są to plemiona niezmiennie kultywujące styl życia swoich przodków, plemiona, dla których świat zewnętrzny zdaje się nie mieć znaczenia. Wyprawa daje możliwość poznania świata, który być może już długo nie przetrwa w swoim obecnym kształcie…
Nasze wycieczki do Angoli to propozycja dla prawdziwych Globtroterów!!!
Więcej Naszych wycieczek do Afryki znajdą Państwo TUTAJ. Zapraszamy!
Program
Dzień 1 Warszawa – Luanda (-/-/-)
Zbiórka Uczestników na lotnisku na lotnisku Okęcie w Warszawie. Przelot do Angoli. Posiłki na pokładzie samolotów.
Dzień 2 Luanda – Miradouro da Lua (S/-/K)
Wcześnie rano przylot do Luandy. Nieco czasu wolnego na zakwaterowanie i odświeżenie się po podróży. Śniadanie w hotelu, następnie zwiedzanie głównych atrakcji miasta – w tym imponujących, starych budynków kolonialnych oraz gwarnych marketów Luandy. Czas wolny na lunch. Następnie przejazd do wyjątkowego skupiska skalistych formacji Miradouro da Lua. Z biegiem czasu erozja spowodowana wiatrem i deszczem stworzyła tutaj iście bajeczny, księżycowy krajobraz, który rozciąga się na około 1 km. To właśnie tutaj błękit oceanu ściera się z żółtawymi skałami ochry. Miradouro da Lua uważany jest za najczęściej odwiedzaną atrakcję turystyczną Angoli. Nocleg w 4* hotelu w Luandzie.
Dzień 3 Luanda – Pustynia Namib (S/-/K)
Śniadanie w hotelu, następnie zwiedzanie cudownej twierdzy Forteleza de Sao Miguel. Forteleza de Sao Miguel to pierwsza fortyfikacja wzniesiona w Luandzie w XVI wieku za rządów Paulo Dias de Novais. Wizyta w znajdującym się w twierdzy Muzeum Sił Zbrojnych oraz w nowoczesnym Museu da moeda – museum waluty. To właśnie tutaj, zobaczmy słynne muszelki Nzimbu, które kilkaset lat przed przybyciem na te tereny pierwszych portugalczyków w XIV wieku uchodziły za niezwykle wartościową walutę. Następnie transfer na lotnisko i przelot do miasta Namibe. Zakwaterowanie w 3* bungalowach na plaży. Czas wolny na odpoczynek na plaży lub przy basenie. Możliwość korzystania z panoramicznego jacuzzi, boiska do squasha, tenisa, piłki nożnej, piłki ręcznej i koszykówki. Obiadokolacja i nocleg.
Dzień 4 Pustynia Namib – Baia dos Tigres (S/L/K)
Po śniadaniu przejazd przez bajkową pustynię Namib w kierunku miasta Virei. Zatrzymamy się po drodze, by podziwiać stanowiska prastarej rośliny – welwiczii przedziwnej. Welwiczja przedziwna to osobliwość świata roślin. Zamiast piąć się ku górze, welwiczja w głównej mierze rośnie pod ziemią – jej podziemna część może dochodzić do 30 m głębokości (około 10 pięter)! Liście welwiczji żyją najdłużej ze wszystkich liści roślin – nigdy nie zrzucane żyją wraz z całą rośliną kilkaset lat. Magazynowany w nich węgiel pozwala przeżyć długie okresy suszy. Następnie czeka nas rejs na największą wyspę Algierii – Baia dos Tigres. Przed wojną domową, Baia dos Tigres była handlową społecznością rybacką. Ten przepiękny obszar bogaty jest w ptactwo, znajdziemy tu również wiele budynków zbudowanych w dawnym stylu portugalskim. Wieczorem powrót do bungalowów na plaży, obiadokolacja i nocleg.
Dzień 5 Tchitundu Hulo – Lagoa do Mahinga – Barragem do Ruacaná (S/L/K)
Po śniadaniu zwiedzanie Tchitundo Hulo, gdzie oglądać będziemy okazałą kolekcję prehistorycznej sztuki skalnej – malowidła zwierząt, rośli i ludzi, datowane prawdopodobnie na 20 tys. lat. Zostały one wykonane przez jednych z najwcześniejszych mieszkańców Angoli. Przejazd nad malownicze jezioro Lagoa do Mahinga i lunch w formie pikniku na plaży. Następnie spotkanie z ludami Mucawana i Mutua. Ludzie Mucawana zdają się być niewzruszeni na zmiany – wciąż żyją i ubierają się w tradycyjny sposób. Kobiety, przy układaniu swoich fryzur, stosują mieszankę krowiego łajna, tłuszczu i ziół – dla zapachu. Gdy nie pracują, Mucawana lubią świętować – towarzyszy temu kompozycja śpiewu, tańca i klaskania. Kobiety w trakcie tych celebracji wyglądają oszałamiająco: to różnobarwne warkocze, gorsety z koralików i żelazne krzyże zwisające wzdłuż ich pleców. Ludzie Mutua żyją w małych osadach pośród buszu i ich utrzymanie zależy od miodu i zbiorów owoców. Nie posiadają własnej ziemi ani zwierząt i są postrzegani przez sąsiednie plemiona jako niższa kasta. Na pierwszy rzut oka wyglądają podobnie do Himba, jednak przy bardziej uważnym przyjrzeniu się, można zauważyć, że są od nich niżsi, ich ubrania są bardziej kosmate, a fryzury mniej wymyślne – w porównaniu z Himba i Mucawana. Tego dnia będzie nam towarzyszył specjalny przewodnik znający języki i dialekty miejscowych, dlatego będziemy mieli niespotykaną możliwość porozmawiania z mieszkającymi tutaj plemionami. Wieczorem powrót do bungalowów na plaży, obiadokolacja i nocleg.
Dzień 6 Park Narodowy Iona (S/-/K)
Po śniadaniu udamy się do największego obszaru chronionego w Angolii – Parku Narodowego Iona. Będąc niegdyś ostoją dzikiej przyrody, Iona bardzo ucierpiała w trakcie wojny domowej i wielkie populacje, które dawniej zamieszkiwały ten teren, dziś już nie egzystują. Niemniej, mamy nadzieję zobaczyć gatunki takie jak: oryksy, zebry, strusie – przemieszczając się po sawannie, głęboko w sercu angolskiego buszu. Następnie odwiedzimy grupy etniczne mieszkające w Parku Narodowym: Mucubal, Himbas i Tjimbas. Poznamy ich zwyczaje, tradycje i poglądy. Tego dnia będzie nam towarzyszył specjalny przewodnik znający języki i dialekty miejscowych, dlatego będziemy mieli niespotykaną możliwość porozmawiania z mieszkającymi tutaj plemionami. Mucabal (zwani także Mucabai, Mucabale, Mugubale) to podgrupa etnicznej grupy Herero. Ich styl życia opiera się na hodowli bydła i rolnictwie. Mają kilka swoich bardzo osobliwych tradycji i zwyczajów. Dziewczynki mają ostrzone swoje górne zęby, z kolei dolne są usuwane. Aby przekonać młode dziewczyny do usunięcia dolnego uzębienia, starszyzna Mucubal, każe im wierzyć, że ich dolne zęby opuszczają w trakcie nocy ich buzie i udają się do dziury w ziemi, aby się uwolnić, a następnie powracają do ich buzi pokryte ekskrementami. Nomadyczny styl życia bazuje na cyklach – okresy wędrówek przeplatają się z okresami pobytu w wioskach. Mucubal wierzą w boga, zwanego Huku. Czczą także duchy swoich przodków, zwane Oyo. Wróżbiarstwo jest bardzo ważnym elementem w ich kulturze – używają oni amuletów i talizmanów w wielu różnych celach: aby chronić swoje stada lub zapobiegać cudzołóstwu. Pogrzeby mogą trwać kilka dni, a nawet tygodni. Ich groby są dekorowane rogami bydła. Liczba krów, poddawanych ofierze, nawiązuje do społecznego statusu zmarłego. Bydło jest zabijane tylko na szczególne okazje, z uwagi, że Mucubal zwyczajowo nie jedzą mięsa, preferują raczej kukurydzę (jeśli uda im się ją wyhodować), jajka, mleko i kurczaki. Nie jedzą żadnych ryb, z uwagi na pewną legendę, według której jeden z ich wodzów został zabrany przez Portugalczyków do morza i nigdy nie powrócił. Kobiety Mucubal słyną ze sposobu, w jaki się ubierają. Najlepszym przykładem jest unikalne nakrycie głowy, zwane Ompota. Składa się z wiklinowej ramy, wypełnionej pękiem powiązanych krowich ogonów, udekorowanej guzikami, muszelkami i koralikami. Jednakże, tradycja ta powoli zanika, a kobiety zaczynają korzystać z nowoczesnych przedmiotów do wypełnienia swoich Ompota. Ludzie Himba są jednym z najczęściej fotografowanych afrykańskich plemion – jednak, nawet ten fakt nie jest w stanie przygotować na spotkanie z nimi na żywo. Jak w przypadku wielu grup etnicznych żyjących współcześnie, kobiety Himba kultywują tradycyjny styl ubioru w stopniu znacznie większym, aniżeli mężczyźni. Przyodziewają spódnice ze skór zwierzęcych i stylizują w unikalny sposób swoje włosy, przy użyciu mieszanki masła i ochry. Każdy styl jest indywidualny i odnosi się do ich wieku i stanu cywilnego. Ta sama substancja (mieszanina masła i ochry) jest aplikowana na ciele, nadając skórze pomarańczowego połysku, co jest uważane w społeczności Himba za wzorzec piękna. Plemię Tjimba to lud myśliwsko-zbieracki. Pomimo obecnych czasów nadal kultywuje on swoją tradycję/ Ludzie należący do tego plemienia nadal używają kamiennych narzędzi, oraz zatruwają swoje strzały niezwykle piękną, dziką rośliną – adenium. Lud ten nie posiada własnego bydła, zatem jest to lud bardzo biedny, ale też i bardzo przyjazny i uśmiechnięty. Tego dnia będzie towarzyszył nam specjalny przewodnik znający języki i dialekty miejscowych, dlatego będziemy mieli niespotykaną możliwość porozmawiania z mieszkającymi tutaj plemionami. Wieczorem powrót do bungalowów na plaży, obiadokolacja i nocleg.
Dzień 7 Tômbua – Lagoa do Arco – São Fernando Fortress – Santo Adriao (S/L/K)
Po śniadaniu przejazd do miasta Tômbua. W XIX wieku mieścił się tutaj największy port rybacki w Angoli i jeden z największych portów w całej Afryce Zachodniej. Pod koniec XX wieku miasto to było jednym z lepiej znanych miejsc w Angoli. Sytuacja zmieniła się jednak, gdy Angola uzyskała niepodległość i Portugalczycy opuścili miasto. Następnie przejazd do położonej na pustyni oazy Lagoa do Arco, możliwość kąpieli w krystalicznie czystej wodzie. Przejazd do zbudowanego przez Portugalczyków fortu São Fernando. Fort znajduje się na szczycie wzgórza Ponta Negra i rozpościera się z niego przepiękny widok na miasto. Zwiedzanie zabytkowego fortu oraz kościoła Santo Adriâo. Lunch w lokalnej restauracji. Wieczorem powrót do bungalowów na plaży. Kolacja i nocleg.
Dzień 8 Lubango – Serra da Leba – Płaskowyż Bié – Tundavala Gap – Cascata da Huila (S/L/K)
Przejazd malowniczą drogą Serra da Leba do Lubango. Droga ta pnie się po przełęczy wysokogórskiej na wysokość 1845 m n.p.m i jest jedną z najbardziej krętych dróg na świecie. Będąc od dziesięcioleci jednym z krajowych obrazów pocztówkowych, droga jest istnym cudem inżynierii. Lunch w formie pikniku na szczycie przełęczy Serra da Leba. Następnie zakwaterowanie w 4* lodge w Pululukwa. Ośrodek położony jest w samym sercu natury, z zapierającym dech w piersiach widokiem na wiejską okolicę. Czas wolny na odświeżenie, następnie przejazd na punk widokowy Tundavala Gap. Zatrzymamy się na skarpie, która wyznacza zachodnią granicę płaskowyżu Bié. Tundavala Gap położony jest na wysokości 2200 m n.p.m., rozpościera się z niej przepiękny widok na równinę położoną na wysokości 1200 m n.p.m. Przejazd nad imponujący wodospad Cascata da Huila. Możliwość pływania w krystalicznie czystej wodach wodospadu. Powrót do lodge, obiadokolacja I nocleg.
Dzień 9 Chibia – plemię Mumuila – Cascata da Hongueria – Barragem das Ganjelas (S/L/-)
Po śniadaniu przejazd do miasta Chibia i zwiedzanie starego, kolonialnego centrum. Chibia jest centrum ludzi Mumuila, znanych z uwagi na swoje niezwykłe dekoracje ciała. Mumuila to pół-nomadyczna grupa etniczna, zamieszkująca obszar Płaskowyżu Huila. Kobiety pokrywają swoje włosy czerwoną pastą, zwaną oncula – powstaje ona na bazie miażdżonego czerwonego piaskowca. Na swoje włosy nakładają także mieszaninę olejków, sproszkowaną korę drzew i różne zioła. Na koniec dekorują całość koralikami, muszelkami i nawet suszonymi owocami. Czoła pozostawiają odsłonięte, co jest wzorcem piękna. Powstające z włosów strąki, przypominające dredy – zwane są nontombi i są oznaką statusu społecznego. Kobiety i dziewczyny z reguły mają 4 lub 6 nontombi. Gdy zdarza się, że mają tylko 3 – oznacza to, że ktoś zmarł w ich rodzinie. Kobiety Mumuila słyną także ze swoich błotnych naszyjników – niezwykle ważnych, gdzie każdy naszyjnik nawiązuje do konkretnego etapu życia. Młode dziewczyny noszą ciężkie, czerwone naszyjniki, składające się z koralików, pokrytych mieszaniną gleby i lateksu. Później, dziewczyny zaczynają nosić zestaw żółtych naszyjników, zwanych vikeka, zrobionych z wikliny, pokrytej ziemią. Ten rodzaj naszyjników towarzyszy im aż do ślubu – a okres ten może trwać do 4 lat. Po ślubie zaczynają nosić inny zestaw naszyjników – zwany vilanda. Kobiety te nigdy nie zdejmują swoich naszyjników i muszą z nimi spać. Następnie zobaczymy elektrownie wodną na rzece Caculovar. Lunch w formie pikniku, powrót do hotelu i nocleg. Powrót do lodge, obiadokolacja i nocleg.
Dzień 10 Boca Humpata – Park Narodowy Bicuar (S/-/K)
Po śniadaniu przejazd do Boca Humpata – niezwykle malowniczego punktu widokowego, skąd rozpościera się przepiękny widok na pustynię Namibe. Następnie wizyta w Parku Narodowym Bicuar. Bicuar został utworzony jako rezerwat myśliwski w 1938 r. i zreformowany jako Park Narodowy w 1964 r. Park ten znany jest z dużych ssaków, głównie z Czarnych Bawołów. To idealne miejsca aby podglądać dziką zwierzynę w jej naturalnym środowisku. Po południu transfer na lotnisko w Lubango i przelot do Luandy. Transfer do hotelu, kolacja i nocleg w 4* hotelu w Luandzie.
Dzień 11 Luanda – Plaża Santiago (S/-/-)
Po śniadaniu wizyta na plaży Santiago, gdzie będzie okazja zobaczyć liczne wraki statków, osiadłe w obrębie zatoki. Relaks na plaży, odpoczynek przed podróżą. Powrót do Luandy, czas wolny na zakup pamiątek i odświeżenie się w hotelu przed podróżą. Wieczorem transfer na lotnisko i wylot do Warszawy. Posiłki na pokładzie samolotów.
Dzień 12 Warszawa (-/-/-)
Przylot do Warszawy.
Informacje
ANGOLA
Stolica: Luanda
Największe miasta: Luanda, Kabinda, Huambo, Lubango, Kuito, Malanje, Lobito, Benguela, Uige, Namibe
Język urzędowy: portugalski
Waluta: kwanza (AOA)
Ludność: 25.800.000 osób
Strefa czasowa: czas polski (w zimie) i -1h (w lecie)
Podział administracyjny: Algieria jest podzielona na 18 prowincji.
Przepisy wjazdowe:
Wiza jest wymagana. Formalności należy dopełnić przed wyjazdem, w Ambasadzie Angolii w Warszawie. Z reguły wymagane jest udokumentowanie celu pobytu (zaproszenie, dowód opłacenia kosztów pobytu, wykupiony bilet na podróż). Wymagane jest także świadectwo szczepienia przeciwko żółtej febrze. Dokumentem podróży jest paszport, ważny minimum 6 miesięcy.
Przepisy celne:
Przepisy celne zbliżone są do standardów międzynarodowych. Nie wolno wywozić kamieni szlachetnych, kości słoniowej, wyrobów ze skóry krokodyla i węża oraz skorup żółwi. W przypadku wywozu wyrobów rękodzieła artystycznego z drewna, obrazów i innych dzieł sztuki wymagana jest zgoda Ministerstwa Kultury (na danym wyrobie zostaje przyklejony specjalny znaczek z pieczątką). Niektóre sklepy z pamiątkami sprzedają wyroby z naklejkami zezwalającymi na wywóz. Ograniczenia co do przywozu mieszczą się w standardach międzynarodowych (broń, narkotyki, itp.). Zwolnienia z cła dotyczą tylko rzeczy osobistych w ilościach niehandlowych.
Religia i obyczaje:
Angola jest krajem chrześcijańskim (90,5%), w którym istnieje ok. 1000 wspólnot religijnych. Dominującym wyznaniem jest katolicyzm, do którego należy ponad połowa społeczeństwa (56,8%). Drugą co do wielkości grupą religijną jest protestantyzm (30,6%), z czego większość to zielonoświątkowcy. Tradycyjne wierzenia afrykańskie praktykuje 4-6% ludności. W kraju występuje także niewielka liczba wyznawców islamu. 5,1% ludności nie utożsamia się z żadną religią.
Konstytucja i inne ustawy gwarantują wolność religijną. Wyjątek stanowi Islam, który po masowych mordach na chrześcijanach został w 2013 roku całkowicie zakazany, jako religia która nie ma zupełnie nic wspólnego z kulturą Angoli. Konstytucja określa kraj jako państwo świeckie i oddzielone od kościoła. Państwo uznaje i szanuje różne grupy religijne, które mają prawo do organizowania i prowadzenia działalności, pod warunkiem przestrzegania konstytucji i ustaw.
Opieka zdrowotna:
Wymagany jest dowód szczepienia przeciw żółtej febrze – należy go okazać straży granicznej przy wjeździe do kraju (tzw. żółta książeczka). Angola leży w strefie tropikalnej, w której występują liczne zagrożenia zdrowotne. Największym z nich jest malaria, występująca w zasadzie na terytorium całego kraju i we wszystkich porach roku. Zaleca się stosowanie profilaktyki przeciwmalarycznej. W przypadku pojawienia się wysokiej gorączki, bólu mięśni i głowy oraz objawów przypominających zatrucie pokarmowe (także po powrocie do Polski) należy bezwzględnie zgłosić się do lekarza, ponieważ opóźnienie leczenia malarii może być bardzo niebezpieczne. Aby zmniejszyć ryzyko ukąszeń komarów przenoszących malarię, należy unikać przebywania na zewnątrz po zapadnięciu zmroku oraz nosić odzież zakrywającą ramiona i nogi. Podczas snu należy chronić się pod moskitierą. Zaleca się stosowanie kremów lub aerozoli odstraszających komary.
W Angoli odnotowuje się dość wysoką zachorowalność na cholerę, żółtaczkę, śpiączkę, gruźlicę, polio i trąd. Rośnie liczba nosicieli wirusa HIV i osób chorych na AIDS. W związku z dużym zagrożeniem cholerą należy przestrzegać podstawowych zasad profilaktyki i podwyższonych rygorów higieniczno-sanitarnych, a zwłaszcza: często myć ręce, dokładnie odkażać naczynia, owoce i warzywa, używać tylko przegotowanej wody, unikać spożywania ryb i owoców morza i – ogólnie – posiłków w barach i restauracjach, gdzie higiena budzi wątpliwości. Zatrucia pokarmowe zdarzają się bardzo często. Zaleca się spożywanie wyłącznie napojów sprzedawanych w zamkniętych butelkach lub w puszkach.
Pomoc medyczną na odpowiednim poziomie świadczą jedynie prywatne kliniki. Cena wizyty u lekarza to 50-100 USD, dzienny pobyt w szpitalu kosztuje od 500 do ponad 2000 USD. Prywatne szpitale i ośrodki zdrowia żądają wniesienia opłaty przed podjęciem leczenia. Publiczna pomoc medyczna jest świadczona wyłącznie obywatelom Angoli. Nie istnieje pogotowie ratunkowe.
Bezpieczeństwo:
Po 27-letniej wojnie domowej, od 2002 r. w Angoli utrwala się pokój. Jednakże, traumatyczne skutki obcowania z przemocą, rozregulowanie mechanizmów kontroli społecznej, bieda, bezrobocie oraz wielkie ilości broni, pozostałej po wojnie, rodzą przestępczość pospolitą. Do rozbojów dochodzi zwłaszcza w Luandzie oraz na głównych szlakach komunikacyjnych. Spacerując po stolicy lub poruszając się po tym mieście samochodem, należy zachować zdroworozsądkowe środki ostrożności. Nie należy nosić przy sobie dużych sum pieniędzy, biżuterii, laptopów ani innych drogocennych przedmiotów. W samochodzie koniecznie należy zamykać okna i blokować drzwi. Szczególne środki ostrożności należy zachować także na plaży, gdzie bardzo często dochodzi do kradzieży. Poważnym niebezpieczeństwem w głębi kraju są miny – pozostałość z okresu działań wojennych. Nie wolno zbaczać z regularnie uczęszczanych dróg. Nie wszystkie pola minowe są wyraźnie oznaczone (warto zasięgnąć opinii mieszkańców).
Przydatne informacje:
Angola należy do najdroższych krajów świata. Ceny wielu towarów i usług są zaskakująco wysokie (dotyczy to zwłaszcza restauracji, hoteli, wynajmu domów lub mieszkań). Przykładowo, w Luandzie i na prowincji przeciętne miejsce hotelowe kosztuje dziennie około 200 USD (jeśli uda się je znaleźć), a na posiłek trzeba przewidzieć min. 50 USD na osobę.
Z wyjątkiem kilku luksusowych hoteli, płatności kartą kredytową nie są akceptowane. W Luandzie zainstalowano bankomaty obsługujące karty VISA, ale nie ma informacji, czy akceptują karty wystawione poza Angolą. Nie stosuje się czeków podróżnych.
Dość powszechne jest płacenie banknotami dolarowymi. Akceptowane są tylko banknoty wydane w roku 1996 lub później (tzw. duże głowy).
Należy stosować się do zakazu fotografowania budynków rządowych i wojskowych. Podobny zakaz bywa przenoszony na całą sferę obiektów publicznych. Sugerujemy zapytać o zgodę na zrobienie zdjęcia, aby uniknąć konfiskaty kamery, aparatu lub filmu przez służby odpowiedzialne za ochronę.
Klimat:
Angola jest położona w strefie klimatu podrównikowego suchego na południu i wilgotnego na północy. W południowo-zachodniej części Angoli znajduje się północny kraniec pustyni Namib. Panuje tam klimat zwrotnikowy suchy.
Temperatury są dosyć zróżnicowane, wpływa na to szerokość geograficzna, a także wysokość bezwzględna danego obszaru. Na północy, a zwłaszcza w północno-wschodniej części kraju, panują temperatury typowe dla klimatów równikowych – wahają się od 22 do 28 °C. Na południu temperatury są niższe, zwłaszcza w obszarze nadbrzeżnym, i wynoszą tylko od 16 do 22 °C. I tylko w miesiącach letnich te wartości są wyższe o kilka stopni. Jest to spowodowane zimnym Prądem Benguelskim, który ochładza powietrze i obniża wilgotność. Jednak, im dalej na wschód, tym temperatury stają się wyższe. Zimny prąd oceaniczny wywołuje także, dość powszechne na całym pustynnym wybrzeżu Namib, mgły.
Opady na południu są niskie, zwłaszcza we wspomnianym powyżej rejonie, będącym pod wpływem zimnego prądu morskiego. Wysokość opadów waha się od 40 do 100 mm. Rośnie w kierunku północnym i północno-wschodnim. Średnia roczna wysokość opadów na północy kraju to około 1000 mm, natomiast, w północno-wschodniej części kraju, cechującej się klimatem najbardziej typowym dla strefy równikowej, opady dochodzą do 1 800 mm. Pora deszczowa trwa od października do maja, z kulminacyjnymi opadami w kwietniu. Długość pory deszczowej zmniejsza się w kierunku południowym.
Placówka dyplomatyczna:
Ambasada RP w Luandzie
Adres: Rua Damião de Góis 64, Alvalade C.P. 1340, Luanda, Angola
E-mail:
Tel.: 00 244 222 327 199
Tel. Dyżurny (w nagłych przypadkach, po godzinach pracy Ambasady): 00 244 934 112 212
Terminy i ceny
oferta dostępna na indywidualne zamówienie dla grupy 8-12 osób
Cena obejmuje
- przelot na trasie Warszawa / Luanda / Warszawa,
- opłaty lotniskowe i podatki do w/w przelotów międzykontynentalnych,
- 02 przeloty w Angoli na trasach Luanda / Namibe i Lubango / Luanda,
- opłaty lotniskowe do w/w przelotów w Angoli,
- opłatę wjazdową do Angoli,
- transfery lotniska / hotele / lotniska,
- przejazdy samochodami terenowymi 4x4 podczas realizacji programu,
- noclegi: 4* hotel w Lunadzie, na pozostałej trasie wysokiej klasy resorty 3* i 4* z toaletami i prysznicami w pokojach (dopłata do pokoju 1-os. – 310 EUR),
- wyżywienie wg programu: 10 śniadań, 5 obiadów, 8 kolacji (S-śniadanie, L-obiad, K-kolacja),
- wycieczki i atrakcje zgodnie z programem,
- opłaty za wjazdy do parków narodowych, odwiedzanych miejsc, za wizyty w lokalnych wioskach,
- lokalny/licencjonowany kierowca/przewodnik podczas zwiedzania,
- tłumacz języków etnicznych w dniu 5 i 6,
- opieka pilota/tłumacza ze strony Łachmański Travel do wyłącznej dyspozycji grupy na cały czas wyjazdu,
- możliwość odświeżenia się w hotelu przed wylotem do Polski,
- lokalne podatki i opłaty rządowe w Angoli,
- ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków oraz koszty leczenia na czas wyjazdu w SIGNAL IDUNA Polska Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. 01-208 Warszawa, ul. Przyokopowa 31.
Cena nie obejmuje
- innych posiłków oraz napojów do obiadów i kolacji,
- napiwków, wydatków osobistych, opłat za filmowanie i fotografowanie,
- wizy do Angoli: 100 USD + pośrednictwo biura 150 PLN,
- obowiązkowej składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny – 13 zł/os.
- składki na Turystyczny Fundusz Pomocowy – 13 zł/os.
Wizy
ANGOLA – Wiza jest wymagana. Formalności należy dopełnić przed wyjazdem, w Ambasadzie Angolii w Warszawie. Z reguły wymagane jest udokumentowanie celu pobytu (zaproszenie, dowód opłacenia kosztów pobytu, wykupiony bilet na podróż). Wymagane jest także świadectwo szczepienia przeciwko żółtej febrze. Dokumentem podróży jest paszport, ważny minimum 6 miesięcy.
Atrakcje
- Luanda – stolica Angolii, najdroższe miasto świata
- Plaża Santiago i wraki statków w zatoce
- Lubango – główne miasto Południa, mix kolonialnego stylu i afrykańskiej kultury
- Fascynujące zwyczaje plemion Muila, Nguendelengo, Mucuba
- Mucawana – plemię niewzruszone na zmiany zachodzące na świecie
- Plemię Himba – ikona Afryki, jedno z najczęściej fotografowanych plemion
- Mutua – mieszkańcy buszu, których egzystencja zależy od zbiorów miodu i owoców
- Plemię Mugambue – niezwykła różnorodność kulturowa Południowej Angolii
- Pustynia Namib